Świetna powieść o młodych latach królowej Kleopatry, walce o władzę w dynastii Ptolemeuszy, rosnącym wpływom Rzymu. Kleopatra jest tu przedstawiona jako wybitnie inteligentna postać, która mogłaby doprowadzić do rozkwitu Egipt jako całość. W zasadzie Ptolemeusze byli okupantami, którzy ciągnęli zyski z ludności egipskiej. Kleopatra, znająca wiele języków, szanowała starą kulturę egipską i mogła zreformować państwo. Jej prawo do władzy nie było ugruntowane, przede wszystkim dlatego, że była kobietą i nie mogła panować bez króla. Powieść jednak nie dopowiada na pytanie dlaczego Kleopatra, która rzeczywiście rządziła Aleksandrią i Egiptem, w czasie gdy stary Auletes wycofał się, nie ugruntowała swojej władzy. Mogła podporządkować sobie młodszego brata, usunąć jego doradców, a przede wszystkim podporządkować sobie armię. Dlaczego tego nie zrobiła, a może nie mogła? Powieść kończy się w momencie gdy Kleopatra jest na pozycji przegranej (władzę przejmują doradcy jej brata) i musi szukać poparcia u Cezara.