Niejako odkrywcą zjawiska teledysku był Michael Jackson. Zaczął on tworzyć krótkie filmiki będące tłem dla piosenki i na tym zrobił wielką karierę. Podchwycili to inni wykonawcy i lata 80te i 90te to był czas kiedy w TV królowały takie krótkie filmiki.
Każda piosenka była krótkim filmem, czasem nie związanym zupełnie z tekstem utworu. Wtedy pojawiły się takie gwiazdy jak Madonna, Prince i wielu innych, w większości urodzonych w 1958 roku lub coś koło tego, czyli będących w końcówce wyżu demograficznego.

Kiedy przestałam być fanką MJ, ok. 2000 roku przestałam też interesować się muzyką i teledyskami. To znaczy przerzuciłam się na Pavarottiego ale nie na zasadzie bycia fanem tylko na zasadzie słuchania muzyki. Zresztą w dobie płatnej TV szkoda mi było pieniędzy na płatne programy, żeby stać się jeszcze większym niewolnikiem TV niż teraz.

Od jakiegoś czasu przez neostrade mam możliwość oglądania współczesnych teledysków. Niestety jest to wielkie rozczarowanie!

Współczesne teledyski to już nie są krótkie filmy z jakąś fabułą w pigułce, lecz jakby fragmenty koncertów. Czyli piękna dziewczyna śpiewa prężąc piękne i ponętne ciało i tyle – czyli jakby fragment występu scenicznego. Jak śpiewa facet to koniecznie musi być w tle pare rozebranych panienek podrygujących.

Czyli wszystko sprowadza się do pokazywania pięknych i skąpo ubranych dziewczyn i nic więcej.

Dziewczyny są piękne. Ciała mają takie, że sama bym chciała tak wyglądać. Niestety kilogramów mam trochę za dużo i za dużo lat.

To ubóstwo współczesnych teledysków wynika zapewne z problemów budżetowych. To są wszystko małe gwiazdki i wytwórnie nie chcą wydawać na nie zbyt wiele funduszy. Same gwiazdki nie mają twórczej osobowości na miarę M.Jacksona lub Madonny, żeby same dobry teledysk zrobić. MJ na początku kariery jak mu wytwórnia nie chciała finansować jakiegoś pomysłu to finansował go z własnej kieszeni.

Dowodzi to jeszcze raz siły twórczej pokolenia wyżu demograficznego. Ich wpływ na kulturę był ogromny i pokolenie tzw. X i kolejne już go nie przejęły. A wyż demograficzny powojenny to dziś ludzie od 50 do 65 lat i muzyka rozrywkowa już wychodzi z ich sfery zainteresowania. Gwiazdy tego pokolenia działają jakby coraz słabiej.
Pozostaje jeszcze Madonna!