Wiele razy prosiłam różnych przyjaciół o różne drobne przysługi i czasem naprawdę trudno się doprosić. Zawsze słyszę „nie mam czasu”. Dla mnie te rzeczy wydają się drobnostką i nie mogę zrozumieć dlaczego ludzie nie mogą znaleźć dla mnie chwili. Olewają mnie czy co?

Czasem jest to bardzo irytujące, szczególnie jak wiesz, że kumpelka, którą o coś prosisz jest emerytką i powinna mieć teoretycznie dużo czasu.

Z emerytami jest akurat ten problem, że mają za dużo czasu, który przecieka im przez palce. Mało kto zdaje sobie sprawę z faktu, że im więcej masz wolnego czasu tym więcej go marnujesz. Jeśli człowiek ma za dużo bodźców to jakoś sobie poradzi, gorzej jest gdy ma za mało bodźców. Tak więc łatwiej wykroją chwilę aby coś zrobić, ci którzy są bardzo zajęci, niż ci co maja niby dużo czasu bo są na emeryturze.

Ale ja nie o tym. Przychodzi mi na myśl koleżanka, która opowiadała, że przepisuje dla znajomych ręcznie całe artykuły z gazet bo chciała żeby się z nimi zapoznali. Prowadziłam wtedy fanklub i prosiłam ją o prowadzenie korespondencji z członkami. Było to bardzo opornie. Zaczęła korespondować z jedną osobą ale miałam wrażenie, że ją to irytuje.

Czyli człowiek może poświęcać swój wolny czas ale tylko wtedy gdy sprawia mu to przyjemność. Ktoś może godzinami przepisywać teksty a nie jest w stanie napisać listu. Wydawałoby się, że pisanie listów jest ciekawsze. Ale jednak nie dla każdego.

Tak samo jest ze wszystkim – odchudzaniem, nauką języków czy czegoś innego. Trzeba stworzyć sobie system czynności, które się lubi. Poszukać czegoś co sprawia przyjemność, co jest ciekawe.

Trzeba się zastanowić co lubimy i wyszukać coś co sprawia przyjemność. Nie skupiać się na tym, że to co mamy zrobić jest takie trudne, ciężkie, wymaga wyrzeczeń i zajmie masę czasu. Lecz znaleźć w tym coś co nam pasuje.

Np. nauka języków – szczególnie nauka słówek jest okropna bo wymaga wkuwania na pamięć. I tu trzeba samemu znaleźć sobie system. To nie może być metoda, którą wyczytamy w jakimś poradniku i już. Wypróbujemy ją i okaże się strasznie nudna. Namęczymy się i nie odniesiemy sukcesu.

kiedyś wypróbowałam wspaniałą metodę uczenia się języka – pisze się słówka na karteczkach (po jednej stronie słówko po drugiej jego znaczenie), robimy pudełko z 2 przegródkami na te które pamiętamy i te których nie pamiętamy. Bierzemy karteczki i czytamy je i wkładamy do odpowiednich przegródek.
Czyli codziennie przeglądamy karteczki z obu przegródek i sortujemy na te, które już pamiętamy i których jeszcze nie. W ten sposób się uczymy.

Próbowałam, ale dla mnie ta metoda była okropnie nudna. Odkładałam na później, ciągle nie miałam czasu, żeby to zrobić.

Jednocześnie byłam w stanie godzinami czytać teksty angielskie i szukać w nich słówek nowych do mojego własnego słownika. Robiłam coś w rodzaju własnego słownika tematycznego, gdzie wpisywałam słówka związane z określonym tematem np. wszystko co się tyczy domu itp.
Jak strona z tematem była za duża, rozbijałam ją. Czyli na osobnych stronach zeszytu robiłam rubryki: kuchnia, łazienka, pokój itp.
Zapamiętywałam nawet nie wiem kiedy.

Inną super metodą było zapisywanie słówek o podobnym brzmieniu a innym znaczeniu. Jest tego mnóstwo w języku angielskim.

Jest to rodzaj zabawy, którą mogłam robić godzinami. Bo to jest to co lubię – polowanie na nowości, zbieranie, szukanie, zdobywanie.
To było właśnie to – zdobywanie!!!!
Zdobywanie nowych słówek.
Kiedy znalazłam nowe słówko do wpisania do swojej bazy byłam podekscytowana.

Podobnie jest z odchudzaniem czy przejściem na wegetarianizm. Trzeba znaleźć sobie coś co nas ekscytuje.

Jak na razie wymyśliłam tylko to żeby wymyślać coś co jest zdrowe, smaczne i do zrobienia na szybko. Nie lubię gotować. I to jest kłopot.

I ważne jest aby nie opowiadać o tym rodzinie i znajomym – będą nas zniechęcać. Powiedzą, że nasza metoda jest głupia, że tracimy czas.
Nasze nowe potrawy nie będą im smakować. Gdy schudniemy powiedzą, że wcześniej wyglądaliśmy przepięknie a teraz jesteśmy jacyś mizerni.