Reakcja stresowa w obliczu zagrożenia jest normalną reakcją organizmu. W tym momencie rolą umysłu jest ocenienie czy zagrożenie jest realne czy nadmierne. Tymczasem umysł często zaleca niewłaściwe środki zaradcze.
U osoby nieśmiałej regulator fizycznych reakcji jest podkręcony tak wysoki, że powoduje to zakłócenia. Silne napięcie powoduje, że takie osoby zwracają się wgłąb siebie i bezustannie sprawdzają swoje reakcje i analizują co inni o nich myślą. Są przekonane, że inni bezustannie o nich myślą i ich oceniają. Jest tak jakby bezustannie grało ci nad głową radio, które ciągle coś mówi i ciągle cię rozprasza i nie daje ci się skoncentrować na rozmowie.
Tymczasem inni ludzie muszą sobie radzić z własnymi problemami i nie koncentrują się na tobie tak intensywnie jak ci się wydaje. Porzucenie oceniania siebie i przekonania, że inni cie drobiazgowo oceniają, jest jak wyłączenie uciążliwego radia, które ciągle przeszkadza. Wtedy będziesz mieć czas na spokojne słuchanie rozmówcy i obmyślanie odpowiedzi.

Kiedy zaczynasz się czuć jak przed komisją egzaminacyjną i zaczynasz się blokować:

• pomyśl, że to tylko pierwsza reakcja, nie musi być jedyna i nie musi wiecznie trwać. Pomyśl, że potrzebujesz wiecej czasu na rozgrzewkę.
• rozejrzyj się w otoczeniu i przeczekaj tę reakcję w milczeniu albo staraj się promiennie uśmiechać. Poszukaj jakiejś osoby, która stoi poza grupami, spróbuj zadać pytanie. Zrób coś takiego co dobrze znasz i czujesz się w tym ekspertem.
• nie musisz mieć zaufania do swoich negatywnych myśli tylko dlatego że zdołały cię zdominować. Twój umysł działa na wielu frontach i musi radzić sobie z nadmiernym pobudzeniem, jest wtedy narażony na popełnianie wielu błędów w ocenach. Dlatego twoja interpretacja zdarzeń nie musi być prawdziwa. Obwiniasz siebie o wszystko, co poszło nie tak, a to nie musi być prawdą.

Pesymistyczny styl atrybucyjny – przypisujesz sobie odpowiedzialność nadmierną za wszystkie negatywne zdarzenia a nie przypisujesz sobie żadnych zasług jeśli coś pójdzie dobrze. Jest to cecha ludzi nieśmiałych, która jeszcze dodatkowo podkopuje ich pewność siebie.
R. Carducci radzi aby starać się wyrwać z tego schematu:

• kiedy coś idzie źle ćwicz zmienne atrybucje – spróbuj nowego sposobu myślenia: raz jest dobrze, raz źle, jeśli nikogo dziś nie poznałem to nie znaczy, że nie podobam się
• gdy idzie dobrze ćwicz stałe atrybucje – świetnie mi idze, bo jestem fajnym człowiekiem, zawsze tak było,
• zwalaj winę na innych i oczyszczaj siebie – chodzi o to aby za niepowodzenia obarczać nie siebie lecz jakieś okoliczności zewnętrzne, żeby nie wychodziło, że to zawsze twoja wina.

Dobrze jest też wymyślać jak najwięcej różnych interpretacji – jeśli coś poszło nie tak, wymyśl jak najwięcej różnych scenariuszy możliwych przyczyn. Tylko niewiele z nich oznacza, że to mogła być twoja wina.

Wg. Nieśmiałość R.Carducci